معنی حسن اشیب - جستجوی لغت در جدول جو

حسن اشیب

لغت نامه دهخدا

(حَ سَ نِ)

ملا حسن کاشی، آملی شاعر و معاصر علامۀ حلی. درگذشتۀ 726 هجری قمری او راست: ’هفت بند’ در مدایح اهل بیت و کتاب انشاء. و قبر وی در حجره ای معروف در آغاز بازار ’سوق العتیق’ در شهر کاظمین نزدیک قبر سید شریف مرتضی بوده و آن مقبره در سال 1353 هجری قمری در میان خیابان افتاد. (ذریعه ج 2 ص 391 و ج 9 ص 245) (روضات الجنات 171)

لغت نامه دهخدا

حسن خطیب

(حَ سَ نِ خَ)

ظاهراً از خاندان خطیب کرمانی است که در سدۀ دهم تا یازدهم در آن سرزمین شهرت داشته اند. رجوع به ’مزارات کرمان ص 81’ چ سیدمحمد هاشمی و تصحیح حسین کوهی کرمانی و کلمه حسن سبزواری شود. از این مرد کتابی بنام ’ملخص اللغات’ بدست مرحوم دهخدا بوده و از آن در یادداشتهای خود نقل نموده اند و در یک یادداشت در وصف آن گوید: ’ملخص اللغات لغت عربی به فارسی و این کتاب با خردی در غایت اتقان است’. برای اطلاع بیشتر رجوع به مقدمۀ لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

حسن امید

(حَ سَ نِ اُ)

او راست: ’تاریخ ایران’ چ 1347 هجری قمری (ذریعه ج 1 ص 238)

لغت نامه دهخدا

حسن باشعیب

(حَ سَ نِ شُ عَ)

ابن احمد بن ابراهیم باشعیب حضرمی واسطی شافعی. درگذشتۀ 1020 هجری قمری او راست: ’التعرض للنفحات الفیضیه’ و پنج کتاب دیگر که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 392) و زرکلی (چ 1 ص 222) یاد شده است

لغت نامه دهخدا

حسن رشید

(حَ سَ نِ رَ)

ابن احمد رشدی قسطنطینی رومی حنفی، ملقب به رشید قاضی بود و در 1156 هجری قمری درگذشت. دیوان شعر ترکی دارد. (هدیهالعارفین ج 1 ص 297)

لغت نامه دهخدا

حسن ادب

(حُ نِ اَ دَ)

خوش رفتاری کردن:
منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوۀ صاحب نظری بود.
حافظ

لغت نامه دهخدا

حسن ابی

(حَ سَ اَ)

الشیخ حسن احمد قاسم الابی، قاضی محاکم شرعی در مصر. او راست: ’انسان عین البیان’ که شرح منظومه ای است در بیان. از محمدبک فهمی الرشیدی چ مصر سال 1895 م

لغت نامه دهخدا

معنی حسن اشیب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما